nada e corre RIBEIRA-RIVEIRA. 2018

Soan os despertadores as 06:30, non é lúns, é domingo e custa levantarse. Aproveitando ata o último minuto na cama, ninguén se quere levantar…
No punto de encontro, as 07:20 se teñen que atopar os feroces trileiros Uxía, Carlos, Tomás e Xabier. Nos queda máis dunha hora de camiño no que un durme e o outro lee.
Chegando o destino nos chama a atención, Ribeira ou Riveira, carteis dun e doutro xeito. Non se deben poñer dacordo pra iso nin pra abrir un bar ou “after” pra tomar un café.
Con caras longas, as nove comeza o quecemento, moito nadador@ pra pouca piscina. Marabunta nas ruas. Despois de poñerse a tono e das correspondentes instruccións do mister de aluguer ,Totó, nervios e emoción comezan a notarse na nosa expedición.

Tomás inaugura a participación en piscina facendo segundo na sua serie, Xabier o imitou e máis tarde acada a mesma posición na sua serie. Competir está ben, pero bailar mentres o fan os demais está mellor. Uns artistas.
Logo dos máis pequerrechos vai Uxía con menos uñas nas máns e o super concentrado Carlos, cada un na sua categoría, igualaron tamén resultado, cada un primeiro na sua serie. Gran recompensa pra Uxía que saiu cun sorriso enorme da auga. Igual pra Carlos que disfruta e se nota.
Hai que mencionar e poñer en valor o esforzo que fan os catro, xa que os competidores teñen un gran nivel na auga.
Pasan as horas, uns quecen, uns teñen frio, outros bailan enriba dunha tarima, entre tanto aparece a fame e chega o momento da carreira.
Tomás sae a todo gas e logra o terceiro posto. Chega a quenda de Xabier que remata a carreira ca cabeza gacha, non quedou satisfeito co resultado. Uxía fixo un bo sprint final e quedou moi satisfeita. Carlos correu moi ben, sabemos que é esixente e quería máis.
Remata a competición, Tomás se queda a sous segundos de subir o podium, Xabier, Uxía e Carlos acadan uns resultados fantásticos. Grandes peque-trileiros.
A fame apreta co que nos diriximos o restaurante “O Portón”, moi recomendado e con franquicias en moitos lugares. Matamos a fame, disfrutamos das vistas da praia de Coroso e o rematar collemos rumbo o fogar.

Cronica: Damian

Fotografía: Patri